Mpumalanga - staðurinn þar sem sólin kemur upp

Mpumalanga er hérað í Suður-Afríku (6,5% hluti landsins) og þýðir austur en kallast einnig "staðurinn þar sem sólin kemur upp". Héraðið liggur í austur hluta landsins, norður af KwaZulu-Natal og á landamæri að Swazilandi og Mozambique . Höfuðborg héraðsins heitir Nelspruit.Íbúar héraðsins eru um 3,5 milljónir. A f þeim eru 92,4% svartir, 6,5% hvítir, 0,2% litaðir ( coloured ) og 0,2% asískir . 

 

Það er reynsla okkar hinna að þegar Kara er komin með Zebra fætur eru moskítóflugur í nánd.  Ástæðan fyrir því er sú að moskítospreyið er algert eitur og leysir upp svörtu sokkabuxurnar þannig að hinar fallegustu rendur koma fram.  Hugsar fram í tímann konan sú. Flugurnar eru mjög skæðar hérna og erum við mörg hver ansi bitin.  Leiðangursstjórann grunar að flugurnar hafi dansað rumbu á maganum á honum miðað við munstrið sem kom fram.

 Mandeladagurinn, “Dagur hins frjálsa manns” hófst á misjöfnum tíma hjá hópnum.  Mama Masai hafði aldrei þessu vant sleppt ungunum lausum...Sumir náðu morgunmat og héldu áfram könnun sinni á eggjakökum álfunnar.  Reyndust þær hálfgerð Barbei útgáfa, ekki þó bleikar á litinn heldur frekar til gerðar að seðja magalitla sveltisjúklinga.  Aðrir sváfu af sér snæðinginn og mættu fílhressir við sundlaugina um hádegisbil.  Sundlaugin og umhverfið við hótelið er frábært og virtist afslappelsið henta mannskapnum vel.  Adam var þó ekki lengi í paradís.  Vart var sólarvörnin (og flugnafælan hjá sumum) komin á kroppana alla en sólin mátti játa sig sigraða fyrir þungbúnum skýjum með tilheyrandi þrumum.  Skunduðum við nú sem sönnum mörbúum sæmir í nærliggjandi “mall” og náðum þar inn eins og hundar dregnir af sundi, rigningin var slík.  Enduðum kvöldið í ostum og hvítu í lekkeru boði á hótelinu og fórum snemma að sofa enda vakning eldsnemma á morgun. 

Vorum sótt á hótelið kl hálf sex.  Þegar gáð var til veðurs reyndust himnarnir vera að skvetta vel úr sér og var sem hellt úr fötu.  Fararskjótin okkar var breyttur Hilux með tjaldþaki og hliðum og reyndist hann hvorki halda vatni né vindum.  Aðbúnaður var því ekki upp á það besta en það skemmdi ekki stemmninguna í hópnum.  Við vitum ekki hvað gerðist, hvort sprautað var hlátursgasi inn á herbergin hjá okkur um nóttina eða hvort svefngalsi hafi verið í hópnum en einhverja hluta vegna skemmtum við okkur afskaplega vel. Svo mikið var hlegið í ferðinni að sögumaður er sannfærður um strengi í magavöðvunum á morgun.  Dýrin héldu sig í skjóli frá rigningunni og voru ekki mikið á ferðinni en engu að síður sáum við zebrahesta, flóðhesta, nashyrning, bavíanna, Impölur, villihunda, fíl, hrægamma að ógleymdri skjaldbökunni sem vakti mikla lukku.  Borðuðum nestið okkar í skjóli frá rigningunni og vakti misjafna lukku þegar við uppgötvuðum að leðurblökur í tugatali héngu yfir okkur.  Mörg gullkorn tengd veðri og aðstæðum fugu á leiðinni við mikla kátínu.   Mættum Toyotu Yaris og spurði konana í framsætinu “Have you seen any lions?” svaraði Siggi þá um hæl “ no but we saw a turtle” (á þeim tímapunkti var það þannig).  Eitthvað komískt við það að leita að ljóni á Yaris...

Þótt rignt hafi eldi  og brennistein þá erum við afar sátt við daginn í Kruger. Höldum reyndar að svæðið eigi meira inni sem við skoðum bara næst. Á morgun förum við héðan og til Zimbabe. Þar er Mugabe forseti að halda upp á afmælið sitt þrátt fyrir ýmsustu hörmungar sem geisa í landinu.  Kannski verður okkur boðið í afmælið...reyndar ekki víst að við mætum! 

Þangað til næst hafið það sem allra best og söknum ykkar allraFrábært að fá kveðjur frá ykkur gegnum bloggið